74. 2017 ජූලි ලංකාවට පැමිනියෙමි

මම ජූලි 1 ලංකාවට ගිහින් 14 වෙනිද ආපහු මෙහාට ආව.  ලංකාවෙ හිටපු කාලෙ නම් එතරම් විනෝදයෙන් හිටියෙ නැහැ. රස්නෙ ඉවසගන්න බැරුව හිටියෙ. අනෙක වෙන වතාවල වගේ කාර් වලින් ගමන් බිමන් ගියෙ නැහැ. දිගටම එහෙ මෙහෙ ගියෙ බස් වලින්. එපා වුනා. රත්නපුරෙත් ගියා. රත්නපුරේ ඉඳල වායුසමීකරන කරපු බස් කොලඹට නැහැ. හරි අමාරුවෙන් තමයි ගියෙ. ගෙවල් වලදි වුනත් ටොයිලට් වලට යන්න බැහැ. බාත් රූම් එකයි ටොයිලට් එකයි එකටම තියෙන හන්ද වතුර හැම තැනම. ටොයිලට් සීට් එක උඩ නිතරම වතුර . ඒ හන්ද ඒක උඩ ඉඳගන්න බැහැ. මම මෙහෙන්ම ටොයිලට් පේපර් අරන් ගියෙ, ඉතින් ටොයිලට් යන හැම වතාවකම සීට් එක පේපර් වලින් පිහල තමයි ඉඳගන්නෙ. බාත් රූම් ගිහින් කලිසම ගලවන්න බයයි. බිම වතුර හන්ද කලිසම හරි ටවල් එක හරි බිමට වැටුනොත් ඉවරයි. ඒක තමයි ලංකාවෙ ඉන්නකොට තියෙන ලොකුම ප්‍රස්නෙ. අනෙක තමයි රෑට තියෙන රස්නෙයි මදුරුවොයි. 

ලංකාවෙ හිටපු කාලෙ කිසිම කෙනෙක් එක්ක සෙට් වෙන්න නම් බැරිවුනා. කොහොමටත් ල්ංකාවෙ කෙනෙක් එක්ක සෙට් වෙනව තියා ලඟින් යන්නත් කැතයි. එහෙම කිව්ව කියල අමනාප වෙන්න එපා. නමුත් හිතෙන් මට බනින බවනම් මම දන්නව. ඒකට කමක් නැහැ. ලංකාවෙ අයගෙ යටිපතුල් පුදුම විදිහට අපිරිසිදුයි.දැක්කහම ඔක්කාරෙට එනව. ලොකු ලොකු මහත්තුරුවත් යටිපතුල් පිරිසිදුව තියාගෙනාඑ නැහැ. දූවිල් වලින් මුලු කකුලම වැහිල. ඉන්දියාවෙනම් වතුර ප්‍රස්නෙ තියෙන හන්ද කමක් නැහැ. නමුත් ලංකාවෙ ඕනිතරම් වතුර තියෙනව. හොඳට අතුල්ලල හෝදගන්න බැරි ඇයි. අනේ මන්ද ලංකාවෙ ඉපදුන හැදුන වැඩුන අපිට දැන් ලංකාව එපා වෙනව. පිටරට ගිහින් තියෙන අය වුනත් නැවත ලංකාවට ආවට පස්සෙ පරන පුරුදු විදිහටම ඉන්නව. සුද්දෙක් මුනගැහුනනම් සෙට් වෙන්න තිබුන. ඒ වුනත් සුද්දො ඉන්න පලාත්වලට යන්න බැරි වුනා. හෝටල් තියෙන හරියක වුනත් ගැවසෙන්න බැරි වුනා. ඒ හන්ද ඒ අවස්තාව මගහැරිල ගියා. නමුත් දවසක් මත්තේගොඩ ඉඳල කොට්ටාවට එන බස් එකක සුද්දෙක් වාඩිවෙලා ආව. උගෙ පෙනුම නරකත් නැහැ. සුවර් එකට ඌ සෙට් වෙන්න ඇහැව්වනම් කැමති වෙන එකෙක්. මම ඌ දිහාව බැලුවහම ඌත් මගෙ දිහා බලල හිනා වුනා. මම ගියෙ හදිසි ගමනක් හන්ද මම වැඩිපුර උත්සාහ කලේ නැහැ. මම ටිකට් ගත්තෙ කොට්ටාවට. මම හිතුව කොට්ටාවෙන් බැස්සහම කතාකරන්න ඕනි කියල. නමුත් ඌ දිගටම ගියා. මට ඕනිනම් දිගටම ගිහින් වචනෙ දාන්න තිබුන. නමුත් මම ගියෙත් හදිසි වැඩකට. වෙනනම් කිසිම සුද්දෙක් මුනගැහුනෙ නැහැ. අනෙක රස්නෙ වැඩිකම හන්ද ලිංගික සිතුවිලි පැත්ත පලාතෙවත් ආවෙ නැහැ. අරක ඔහේ ඇකිලිලාම තිබුන. ඕස්ට්‍රේලියාවට ආපු වෙලේ ඉඳල ආයෙත් කෙලින් වෙච්ච ගමන්මයි. 

හොංකොං වල ඉඳල ලංකාවට එන ෆ්ලයිට් එකේදිනම් පොඩි සොමියක් ගත්ත. මගෙ ලඟ වාඩිවෙලා හිටියෙ හොංකොං ජාතිකයෙක්. චීනුන්ට මම එතරම් ආස නැතිවුනත් උගෙ පෙනුමෙ වරදක් තිබුනෙ නැහැ. ලංකාවෙ වෙලාවෙන් රෑ 7ට විතර රෑ කෑම දුන්නට පස්සෙ ෆ්ලයිට් එකේ ඔක්කොම ලයිට් නිමල මගීන්ට නිදාගන්න සැලැස්සුව. ෆ්ලයිට් එක ලංකාවට එන්නෙ රෑ12ට. ඉතින් අර මිනිහත් නිදාගත්ත. නමුත් මට නින්ද ගියෙ නැහැ. මම හෙමිහිට නිදාගෙන ඉන්න විදිහට මගෙ වැලමිට උගෙ කකුල් උඩින් තිබ්බ. ඉන්පස්සෙ හෙමිහිට ටික ටික වැලමිට උගෙ පොට්ටනිය දිහාවට අරන් ගියා. ඌ හිටියෙ බ්ලැන්කට් එක පොරවගෙන. මම සීට් එකේ ඇඳ උඩ අත තියාගෙන හිටපු හන්ද මගෙ අතත් උගෙ බ්ලැන්කට් එකෙන් වැහිල. මම ටික ටික වැලමිට අතනට කිට්ටු කලා. අන්තිමට වැලමිට අරක උඩටම ගියා. මම ටිකක් වෙලා ඉඳල වැලමිටෙන් ටික ටික පොල්ල තද කලා. එතකොට මට දැනුන පොල්ල ටික ටික නගින බව. මගෙ වැලමිටට ඒ බව හොඳට දැනෙනව. මම තව තව තද කරනකොට පොල්ල ගැස්සි ගැස්සි මගෙ වැල්මිටේ වදින්න ගත්ත. එහෙම ටික වෙලාවක් ඉන්නකොට ඌත් බ්ලැන්කට් එක යටින් අත දාල මගෙ ඇඟිලි ටික තද කරල අල්ලගෙන හෙමිහිට මිරිකන්න ගත්ත. මම එතකොට තව තව වැලමිටෙන් පොල්ල තද කරගෙන හිටියෙ. මම මගෙ වැලමිට උගෙ පොට්ටනය උඩ එහෙට මෙහෙට කරනකොට මට දැනෙනව උගෙ හාර්ඩ් වෙච්ච පොල්ල එහාට මෙහාට පනිනව. මම තව තව තද කරනකොට ඌ මගෙ ඇඟිලි තද කරල මිරිකනව.  දැන් දෙන්නටම හොඳටම ෆයර්. නමුත් අපි ආපු ෆ්ලයිට් එක ලොකු එකක් හන්ද සීට් තුනේ තුනේ ඒව තමයි තිබුනෙ. අයිනෙම සීට් තුනයි මැද සීට් තුනයි අනෙක් පැත්තෙ අයිනෙ සීට් තුනයි. ඒ හන්ද අපි ලඟ තවකෙනෙක් වාඩිවෙලා ඉන්නව. ඒ හන්ද පොල්ල එලියට ගන්න බැහැ. ඒ හන්ද එයිට වඩා සොමියක් දාන්න නම් බැරිවුනා. නමුත් ලංකාවට එන තුරුම ඌ මගෙ අත මිරික මිරික ආව. මම උගෙ පොල්ල තද කරගෙන හිටිය. පොල්ල හොඳට නැගල උගෙ කලිසම පලාගෙන එන්න හදනව. ටිකක් වෙලා ඉඳල ඌට බැස්ස. නමුත් පැය භාගෙකට විතර පස්සෙ ආයෙත් කෙලින් උනා. කටුනායකට එන තුරුම අපි මේ විදිහටම තමයි ආවෙ. කටුනායකට එනතුරුවත් බැස්සුවට පස්සෙවත් අපි වචනයක්වත් කතා කලේ නැහැ. මූන බැලුවෙවත් නැහැ. 

මට ලියන ලංකාවෙ අයනම් කවුරුවත් මුනගැහුනෙ නැහැ. නමුත් එක්තරා පලාතක ඉන්න රජයේ උසස් නිලධාරියෙක් දැනට අවුරුදු දෙකකට කලින් මෙහෙ ඉගෙනගත්ත. මිනිහ මගෙ කතා කියවල මට ලියන්න පටන්ගත්ත. මිනිහ හිටියෙ මෙල්බර්න් වල හන්ද මට කවදාවත් මුනගැහිලනම් නැහැ. නමුත් මිනිහටත් සුද්දෙකුට සෙට් වෙන්න ලොකු වුවමනාවක් තිබුන. ඉතින් මම පුලුවන් විදිහට කෙනෙක් අල්ලගන්න උදවු කලා. මිනිහ ලෙඩ වලට ගොඩක් බය කෙනෙක්. ඒ හන්ද ගොඩක් බයෙන් හිටියෙ. මිනිහ දැන් ඉන්නෙ ලංකාවෙ. ඉතින් මිනිහ හම්බවෙන්න මම උගෙ ඔෆිස් එකට ගියා. නමුත් මිනිහ ලෙඩ වෙලා ගමේ ගිහින්. පස්සෙ මම ඔෆිස් එකෙන් පෝන් නම්බර් එක ඉල්ලගෙන කතා කලා. නමුත් මුන්ගැහුනෙනම් නැහැ. ලංකාවෙ අය ලිව්වට ලංකාවට ආවහම හමුවෙමු කිව්වට ඇත්තටම මම ලංකාවට ආවහම මාව මුනගැහෙන්නෙ එයාලට බයක් චකිතයක් තියෙනව. මටනම් දැන්  එහෙම බයවල් නැහැ. මගෙ පවුලට සම්බන්ද නැති කෙනෙක්නම් මගෙ නෑදෑයො යාලුවො හඳුනන්නෙ නැති කෙනෙක්නම් මගෙ විස්තර මූනටම කියන්න මට බයක් නැහැ. නමුත් ලංකාවෙ ඉන්න අය මේ දේවල් පිට අය දැනගනී කියන බය හන්ද මාව මුනගැහෙන්න බය ඇති. 

ඊයෙ මම හිටියෙ හස්බන්ඩ් එක්ක. සති දෙකකට පස්සෙ හමුවුන හන්ද එයාට පිස්සු වගේ. මටත් එහෙමයි. අපි පැය බාගයක් විතර බදාගෙන  තොල් සූප්පු දම දමා හිටිය. අපි දෙන්නම දෙන්නගෙ දිවවල් හප හපා ඉරුව. ඉන්පස්සෙ අපි ඇඳට ගිහින් සෑහෙන්න සතුටු වුනා. මගෙ පොල්ල දැන් ඉස්සරට වඩා ගොඩක් මහතයි දිගයි. වෙන්න බැරි දෙයක් කියල ඔයාලට හිතුනත් ඇත්ත ඒකයි. ඒ වගේම ඒක මාරෙට නැගල තිබුනෙ. යකඩයක් වගේ. එයා පුදුම සතුටෙන් තමයි ඉරුවෙ. මට හෙන ලෝඩ් එකක් ගියා. එයා කිව්ව කට පිරෙන්නම බඩු ලැබුන කියල.