14 බදුලු දුම්රියේ චංචල නාදය සවනට ඇසෙන සඳේ ......

රාගය අවුලන  බදුල්ල රාත්‍රී තැපැල් දුම්රියේ සුන්දර මතකයන්

සරසවියෙන් පිටවෙලා මගෙ මුල්ම පත්වීම ලැබුනෙ බදුල්ල දිස්ත්‍රික්කෙ  ලුනුගලට. 

දවසක් මම ලුනුගල ඉඳල ගෙදර එන්න ආව. මොකද ඊලඟ දවසෙ තමයි මගෙ උපාධි ප්‍රදාණෝත්සවය  තියෙන්නෙ.මම බදුල්ලට ඇවිත් කොලඹ  නයිට් මේල් එකෙන් පොල්ගහවෙලට එන්න ආවෙ. මට රේල් වරන්ට්  තියෙන නිසා දෙවෙනි පන්තියෙ ටිකට් එකක් ගත්තෙ. මම ට්‍රේන් එකට නැග්ගහම මම දැක්ක ජනේලයක් ලඟ සීට් එකක මට වඩා අවුරුදු 10ක් 15ක් විතර වයසක කෙනෙක් වාඩිවෙලා ඉන්නව. මම බලබලා ආවෙ කවුරු හරි ලස්සන කෙනෙක් හිටියොත් ඒ සීට් එකේ වාඩිවෙනව කියල. මේ මිනිහ දැක්කහහම මට ටිකක් ආස හිතුන. ඉතින් මම ඒ සීට් එකේ වාඩිවෙල ගියා. හපුතලේ හරියට එනකොට රෑ 8:30 විතර ඇති. මගෙ උකුල උඩ මගෙ බෑග් එක තියාගෙන ආවෙ. හපුතලේ පහු උනාට පස්සෙ මම හෙමිහිට එයාගෙ ඇඟට හේත්තු උනා. ඉන්පස්සෙ හෙමිහිට මගෙ වැලමිට හරිය බෑග් එකෙන් පහලට දාල එයගෙ කලවට උඩින් හැප්පෙන්න ඉඩ හැරිය. එහෙම පැය බාගයක් විතර ගියාට පස්සෙ මම මගෙ වැලමිට එයාගෙ අරකට වදින විදිහට තියාගත්ත. මිනිහ ඇහැරල ඉන්නෙ කියල මට දැනුනා. එයා අකමැත්තක් පෙන්නුවෙත් නැහැ. ඉන්පස්සෙ මම මගෙ බෑග් එකට මුහුන තියාගෙන නිදිවගේ හිටිය. ඉන්පස්සෙ වම් අත හෙමිහිට බෑග් එක වටෙන් අරන් ගිහින් අරක මිරිකුව. ඒත් එයා සද්ද නැතිව ඉන්නව. පස්සෙ මම තව තව අතින් මිරිකනකොට එයා ශිෆ්ට් එක ඇරල අරක එලියට දැම්ම. ඉන්පස්සෙ මම ඒක අතගාන්න ගත්ත. ටිකක් වෙලා මෙහෙම ගිහින් මම එයාගෙ උකුල උඩින් මගෙ මූන තියගත්ත. ලඟ වාඩිවෙල ඉන්න අය හිතාගන්න ඇති අපි යාලුවො කියල. මම එයාගෙ උකුල උඩ මූන තියාගෙන ඉන්න ගමන් අරක කටට ගත්ත. මිහිහට මාරෙට නැගල. තොප්පිය ගැහිච්චි එකක්. පිරිසුදුයි. ස්මෙල් එකක් තිබුනෙත් නැහැ. මම ටිකක් වෙලා උර උරා හිටිය. මට බයකුත් හිතුන. ලෙඩ තියෙන කෙනෙක්ද දන්නෙත් නැහැනෙ. ඒ නිසා යනකම් උරන්නෙ නැතුව මම නැවැත්තුව. නානුඔය හරියට ආවට පස්සෙ මිනිහ මාව නැගිට්ටෙවුව. මගෙන් අහැව්ව කෝපි එකක් ගෙනත් දෙන්නඩ කියල. මම කිව්ව එප කියල. එයා කෝපි එකක් බීල එන්නම් කියල ගිය. මිනිහ කෝපි බීල ඇවිත් ආයෙත් ඒ සීට් එකට ආවෙ නැහැ. පස්සෙ සීට් එකක ගිහින් වාඩි උන. පස්සෙ මමත් ඒ සීට් එකට ගිහින් ආයෙත් අරවිදිහට කරන්න උත්සාහ කලා. නමුත් එයා කැමති උනේ නැහැ. ඊට පස්සෙ අපි කතාකර කර ගියා. එයා පේරාදෙනියෙන් බහිනව කීව. එයා මුස්ලිම් කෙනෙක්. තොප්පිය ගැහිල තිබුන විදිහට මම හිතුව මුස්ලිම් වෙන්න ඇති කියල. වැඩකරන්නෙ බදුල්ල පෝස්ට් ඔෆීස් එකේ කිව්ව. මම එයාගෙන් ඇඩ්ඩ්‍රස් එක ඉල්ලුව. එයා ඇඩ්‍රස් දුන්නෙ M.S. Bazeer, Post Office, Badulla කියල. ඉන් පස්සෙ එයා පේරාදෙනියෙන් බැස්ස. මම ගමේ ගිහින් ආපහු ලුනුගල ගියාට පස්සෙ ඒ අඩ්‍රස් එක හොයාගෙන දවසක් බදුල්ලෙ ගියා. මම මේ කියන කතාව උනේ 1985 අවුරුද්දෙ.

මිනිහ ගොඩක් සුදුයි ලස්සනයි. මුස්ලිම් කෙනෙක්. මට දුන්න ලිපිනයෙ ටිබුනෙ එම්. එස්. බසීර් , ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ්, බදුල්ල කියල. වැඩ කරන්නෙ පෝස්ට් ඔෆිස් එකේ කියලත් කිව්ව. ඉතින් මේ සිද්දියෙන් පස්සෙ මට මේ මිනිහව හොයාගන්න ලොකුවට උවමන උනා. ලෙඩ තියෙන මිනිහෙක්ද දන්නෙ නැති හන්ද එදා හොඳට ඉරුවෙ නැහැ. නමුත් මට ඒ ගැන හරිම කනගාටුයි. අපරාදෙ මට හොඳ සූප්පු පාරක් දෙන්න තිබුන. මගෙ ගොන්කමට තමයි වැඩේ දෙල් වුනේ. කොහොම හරි මිනිහව හොයාගත්තොත් මට හොඳට සක් කරන්න පුලුවන් වෙයිකියල මම හිතුව. අයියගෙ එක වගේමයි. දෙකම එක සයිස් ඇති. තොප්පිය ගැහිල තිබුනෙ. මට දැනුත් හිතෙනව මම වගේ මෝඩයෙක් කියල. ඇයි මම උරන්න බය වුනේ. අනේ මන්ද. හරිම පවුකාරයෙක්. ඉතින් මම දවසක් බදුල්ලට ගියා. ගිහින්, ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් එකක් ගැන හෙව්ව. නමුත් විස්තරයක් නැහැ. පෝස්ට් ඔෆිස් වැඩ කරනව කියපු හන්ද මම පෝස්ට් ඔෆිස් එකට ගිහින් ඒ නම කියල ඇහැව්ව. එතනින් කිව්ව එහෙම කෙනෙක් නැහැ කියල. මට තේරුනා මිනිහ බොරුවක් තමයි කියල තියෙන්නෙ කියල. ඉතින් මම කිව්ව, එයගෙ ඇඩ්‍රස් එක "ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් බදුල්ල" කියල.එයාල කිව්ව පස්සර පාරෙ ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් එකක් තියෙනව එතනින් ගිහින් අහන්න කියල. ඉතින් මම ඒ ස්පෝර්ට් ක්ලබ් එක හොයාගෙන ගියා. නමුත් එතනිනුත් කිව්ව එහෙම කෙනෙක් නැහැ කියල. නමුත් කොහේද ඉඳල ආපු එකෙක් කිව්ව සීටීබී ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් කියල තැනක් පෝස්ට් ඔෆිස් එක ඉස්සරහ තියෙනව කියල. ඉතින් මම එතනට ගියා කවුරුවත් හිටියෙ නැහැ. මට දැන් ඇවිදල හොඳ පන ගිහින්. දැන් කාලෙ වගේ ත්‍රී වීල්ස් නැහැනෙ.මේක සීටීබී එකට අයිති එකක් නිසා මම ඩිපෝවට ගියා. ගිහින් නම කියල ඇහෙව්ව.  දෙවියන්ට ස්තූති වේවා, Yes, there was an Engineer by that name. මට පුදුම සතුටක් තිබුනෙ. නමුත් කරුමෙ කියන්නෙ මිනිහ එදා හිටියෙ නැහැ. ඉන්ස්පෙක්සන්ස් වලට වෙන කොහේද ඩිපෝවකට ගිහින්. කෙසේ නමුත් අඩු තරමෙ එහෙම කෙනෙක් ඉන්නවනෙ කියල හිතාගෙන ආපහු ලුනුගලට ගියා. ඉන්පස්සෙ මම ආයෙත් දවසක මිනිහ හොයගෑන ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් එකට ගියා...............

එදා මම වැඩ ඇරිල හවස බදුල්ලට ගියා. මම ස්ටෑන්ඩ් එක ලඟ තියෙන ස්පෝර්ට්ස් ක්ලබ් එක ලඟ රැකගෙන හිට්යෙ මිනිහ වැඩ ඇරිල එනකම්. මට ස්ටෑන්ඩ් එකෙදි මිනිහ හම්බ උනා. මම මිනිහට මම කවුද කියල විස්තර කිව්වහම මිනිහට මතක් උනා. ඉතින් අපි දෙන්නම එයාගෙ කාමරෙට ගියා. මම හිතුවෙම අදනම් හරි තමයි. හොඳට සක් කරන්න ඕනි කියල. ඒ වුනත් මගෙ පුදුම නරක වෙලාව. එයාගෙ කාමරෙ තවත් කෙනෙක් ඉන්නව. මට මාර අප්සෙට්. මොනව කරන්නද...ටිකක් වෙලා කතාකර කර ඉඳල මම ආව. ඉන්පස්සෙ මම කීප වතාවක්ම මිනිහ හම්බවෙන්න ගියා කිසිම වැඩක් උනේ නැහැ. දවසක් මම යනකොට හිටියෙ බසීර් විතරයි. ඒ වුනත් මිනිහ කිසිම සහයෝගයක් දුන්නෙ නැහැ. මටත් එකපාරටම බදාගන්න බයයි. කෙසේ වුනත් ආයෙ කවදවත්ම මට බසීර්ගෙ එක උරන්න හම්බ උනේ නැහැ. මම එදා ට්‍රේන් එකේදි කලේ ලොකුම ගොන්කමක්. මිනිහ මට උරන්න දුන්න වෙලාවෙදි හොඳට ඉරුවනම් අද මේ වගෙ දුක් වෙන්න ඕනි නැහැනෙ. " ගිය නුවන බලල්ලු ලවාවත් අද්දවන්න බැරිලුනෙ".


ඉන්පස්සෙ මම කීප වතාවක්ම බසීර් ඉන්න කාමරේට ගියා. නමුත් කරුමෙ කියන්නෙ ඒ ගිය හැම දවසකම කවුරු හරි රූම් එකේ ඉන්නව. මොකද බසීර් ඉන්න තැන තව තුන් දෙනෙක් නතරවෙලා ඉන්නව. අනෙක් තුන් දෙනාම සිංහල අය. මුස්ලිම් හරි දෙමල හරි උනානම් මට බයක් නැහැ. නමුත් සිංහල අය හන්ද මගෙ ගැන ආරංචිය පැතිරෙන්න පුලුවන්. ඒ හන්ද මම ටිකක් පරිස්සම් උනා. 

දවසක් රාජකාරි වැඩකට මට දියතලාවෙ යන්න උනා. මම දියතලාවෙ දින හතරක් ඉන්නව. ඉතින් දවසක් මම වැඩ ඉවරවෙලා බදුල්ලට ගියා. බසීර්ගෙ කාමරේට යනකොට අනෙක් තුන් දෙනත් හිටිය. ඔක්කොම බසීර්ගෙ වයසෙ අය. නමුත් ඒ සිංහල එවුන් එකෙක්වත් කිසිම හැඩයක් තියෙන අය නෙවෙයි. කැත එවුන් නොවුනට මගෙ ටයිප් එක නෙවෙයි. මම හිතුවෙ කොහොම හරි එදා රෑ එහෙ නතරවෙලා බසීර් එක්ක එක ඇඳේ නිදාගන්න. දැන් රෑ 8ට විතර ඇති. දියතලාව පැත්තට යන බස් ඔක්කොම ගිහින් ඉවරයි. ඉතින් මම යන්න විදිහක් නැති විදිහට එහාට මෙහාට ඇඹරි ඇඹරි හිටිය. අනෙක් තුන් දෙනත් ඉන්න හන්ද බසීර් මම නතරවෙනවට සතුටක් නැහැ. ඒ හන්ද ඌ කිව්ව රෑ 10ට කොලඹ යන බස් එකෙන් යන්න කියල. නමුත් ඒ බස් එක යන්නෙ දියතලාව හරහා නෙවෙයි. ඒක යන්නෙ උඩ පාරෙන් හපුතලේට. ඉතින් මම කිව්ව ඒ බස් එක කොලඹ යන එකක් හන්ද මගට ගන්න එකක් නැහැ කියල. ඉතින් බසීර් කිව්ව හෙම ගන්න බැහැ කිව්වොත් උගෙ නම කියල යාලුවෙක් කියන්න කියල. එතකොට අර සිංහල තුන්දෙනාගෙන් වයස වැඩිම කෙනා කිව්ව බස් එකට නගින්න බැරිඋනොත් ආපහු එන්න. අපි තුන් දෙනෙක්ම ඉන්නවනෙ. මාරුවෙන් මාරුවට ඇඳන් වල නිදාගනිමු කියල. එහෙම කියන ගමන් ඌ මනමාල හිනහවකුත් දැම්ම. ඉතින් මට තෙරුනා බසීර් මම ගැන උන්ට කියල බව. මම හිතන්නෙ උන් හිතන්න ඇති මම නැවතුනොත් මාරුවෙන් මාරුවට කටට දෙන්න පුලුවන් වෙයි කියල. මම ඒකට බය උනා. අනෙක උන් තුන්දෙනාට මම පොඩ්ඩක්වත් ආස නැහැ. සමහර විට ගනිකාවක් වගේ කියල හිතල මාරුවෙන් මාරුවට පුකේ අරින්නත් ඉඩ තියෙනව. ඒ හන්ද මම රෑ කොලඹ බස් එකෙන් දියතලාවට ආව. 
බස් එක දියතලාවට එන්නෙ නැති හන්ද මට මගින් බැහැල හද්ද කලුවරේ කිලෝමීටර් හතරක් විතර පයින් යන්න උනා. තේ වතු මැද්දෙන් රෑ 12ට විතර තනියම යනකොට මට පන බය දනුන

මම බසීර්ව ට්‍රේන් එකේදි හම්බ උනාට පස්සෙ නිතරම වගෙ නයිට් මේල් එකෙන් පොල්ගහවෙලට හරි කොලඹට හරි යන්න පුරුදුවුනා. මම කොහොමහරි ට්‍රයි කරන්නෙ ලස්සන මැදිවයසෙ පිරිමියෙක් ලඟ වාඩිවෙන්න. නමුත් ගොඩක් වෙලාවට එහෙම අය හම්බවෙන්නෙ නැහැ. නමුත් එක දවසක් තරමක වයසක මිනිහෙක් හිටිය. ටිකක් මහතයි උසයි. අත පුරාම මවිල් වලින් පිරිල. මට හිතුන අතේ මෙහෙමනම් පපුවෙ කොච්චර ඇද්ද කියල. (මට පිරිමින්ගෙ අත්වල හරි කකුල් වල හරි මවිල් දක්කහම ඉබේම නගිනව. පපුවෙ මවිල් දකිනකොටනම් බඩු යන්නත් වගේ දැනෙනව ) බසීර් එක්ක ගිය දවසෙ වගේම මම මේ මිනිහටත් ට්‍රයි කලා. මම මිනිහගෙ අරක උඩින් අත ගෑවෙන විදිහට තියාගෙනත් ගියා. මිනිහත් අකමැත්තක් පෙන්නුවෙ නැහැ. ඒ වුනත් මොනවත් කරන්න වුනේ නැහැ. නමුත් මිනිහ මගෙත් එක්ක හොඳට කටකල. මිනිහ පස්සර හොස්පිටල් එකෙ ටැමිල් ඩොක්ටර් කෙනෙක්. මම යාපනේ  වඩුක්කොඩෙයි කියල කිව්ව. දුවල දෙන්නෙක් ඉන්නවලු. එක්කෙනෙක් පේරාදෙනිය කැම්පස් එකේ ඉන්ජිනේරු පීඨයෙලු. . ෆැමිලි එක යාපනේ ඉන්න හන්ද තනියම පස්සර නිල නිවාසෙ ඉන්නව කිව්ව. නම ඩොක්ටර් වී.සන්මුගනාතන්. ඉතින් මම දවසක් වැඩ ඇරිල පස්සර හොස්පිටල් එකට ගියා. මාව දැකපු  ගමන් මිනිහ මාව අඳුරගත්ත. මිනිහට හරිම සතුටුයි. සින්හල කෙනෙක්වත් කරන්නෙ නැති විදිහට ඉතාම සාදරයෙන් හිනා මුහුනින් මාව පිලිගත්ත. මට කිව්ව අද  නිලනිවාසෙ නතරවෙමු කියල. ඒ දවස්වල තමයි කොටි කලබල පටන්ගත්තු කාලෙ. ඒ නිසා මට ටිකක් බයකුත් තිබුන. ඒ වුනත් ඒ වගෙ හැන්ඩ්සම් කෙනෙකුගෙ එකක් උරන්න ලැබුනොත් මැරුනත් මොකද කියල හිතුන. ඉතින් මම රෑ එහෙ නතර උනා. මිනිහගෙ පපුවෙ මවිල් පිරිල. මම හිතෙන් හිතා ගත්ත ඒ මවිල් අතරෙ මම මූන ඔබාගෙන ඉන්න හැටි. ඉතින් අපි රෑට කාල නිදාගන්න ලැහැස්ති වෙනකොටම කවුද දෙමල මිනිහෙක් කඩාවැටුන. මට නියෙමට මල පැන්න.එයත් කොහේද වත්තක හොස්පිටල් එකක ඩොක්ටර් කෙනෙක්. කොලඹ ඉඳල ඇවිත් වත්තට යන්න විදිහක් නැති හන්ද මෙහාට කඩා වැටුන.පස්සෙ වැඩේ ඔක්කොම කචල් වුනා. මට උනේ එලිවෙන තුරු ඩොක්ටර්ගෙ අරකයි, මවිල් පිරුන පපුවයි මතක් කර කර ඉන්න එක විතරයි. ඉන්පස්සෙ මට ඒ ඩොක්ටර් මුනගැහුනෙ නැහැ. නමුත් ගොඩක් කලක් යනකම් ලියුම් නම් ගනුදෙනු කලා. ඒ ලියුම් ගොඩක් දිග ඒව. මගෙ ලඟ තවමත් ඒව තියෙනව.  තවමත් කොටි කලබල එන්න එන්න වැඩි වෙනකොට යාපනේට මාරුවක් අරගෙන ගියා. දැන්නම් මොනව වෙලාද දන්නෙත් නැහැ. 

ඔයාලට මේ ස්ටෝරි එක කියවනකොට හිතෙනව ඇති නේද ඒ කාලෙ ලංකවෙ ගලක් කප්පවගන්න කෙනෙක් හොයාගන්න එක කොච්චර අමාරු වැඩක්ද කියල. නමුත් වෙස්ටර්න් රටවල් ගන මට හරිම පුදුමයි. ඕනිම වෙලාවක කෙනෙක් හොයාගන්න පුලුවන්. ජපන් වලත් එහෙමයි. ඕනතරම් සවුන, ගේ අය එකතුවෙන තැන්, උද්‍යාන , සිනමා ශාලා, ක්ලබ්ස් තියෙනව. මම සමහර දවස්වල දිනකට මිනිස්සු 15ක් 20ක් එක්ක සෙක්ස් කරනව. ලන්කාවෙ ඉන්න ඔයාල ගැන මට හරි දුකයි. කෙනෙක් අල්ලගන්න එක කොච්චර අමාරුද......


ඉතින් බසීර් එක්කයි, ඩොක්ටර් එක්කයි වුනේ ඔය දේවල් විතරයි. බසීර්ට නම් මම පිට රට ආවට පස්සෙත් ලිපි ලිව්ව. මටත් උත්තර එවල තිබුන. කුරුප්පුටත් මම පිටරට ඉඳල මගෙ අත්දැකීම් ඔක්කොම ලියල ලිපි දෙක තුනක් ඇරිය. නමුත් දැන්නම් ඒ සේරම ඉවරයි.