8. සරසවියට පියමන් කලෙමි

  සරසවියට යන අවුරුදු 19ක කොල්ලෙක්. මගෙ රෙදියි පොත් කීපයකුයි දාපු බෑග් එකක් විතරයි මම අරන් ගියෙ. රැග් එක ගැන ලොකු බයක් තිබුන හන්ද තාත්ත තමයි මගෙ බෑග් එකත් උස්සගෙන මාව කැම්පස් එකේ හොස්ටල් එකට එක්කරගෙන ගියෙ. මම ඒ ගියපු හැටි ගැන දැන්නම් මට පුදුමත් හිතෙනව. ජපානෙ විශ්ව විද්‍යාල වලට අලුත් ලමයි එන්නෙ ලොරියකින් බඩු පුරවගෙන. එයාල තනියම තට්ටු නිවාසෙක පදිංචි වෙන්න එන හන්ද ශීතකරන, ගෑස් කුකර්, රයිස් කුකර්, ඇඳන්, මේස පුටු, රූපවාහිනී කොම්පියුටර් වගේ හැම දෙයකම අරගෙන තමයි එන්නෙ. නමුත් අපි අරන් ගියෙ සූට්කේස් එකක දාගත්තු කලිසම් දෙකකුයි කමිස දෙකකුයි එක ජොකෙකුයි විතරයි. ඉස්සර දාස ආයතනයෙන් ගැහැවුව ඩියුරෝ කියල සූට්කේස් ජාතියක්. ඒව එකක් තමයි මම අරන් ගියෙ. 

තාත්තයි මමයි බස් එකෙන් බැහැල කැම්පස් පාර දිගේ ඇවිදගෙන එනව. මග දිගට කැම්පස් කොල්ලො කෙල්ලො. මට උන් ඔක්කොම පෙනුනෙ රාස්සයො වගේ. මම බිම බලාගෙන ගියා මිසක් කා දිහාවවත් බැලුවෙ නැහ. බලන්න බයයි. අලුත් අය කවුද පරන අය කවුද කියල හොයාගන්න බැහැ. හැබැයි එකෙක් මා ලඟින්ම පාස් වෙන වෙලාවෙ මට කිව්ව් අඩෝ තොට බෑග් එක ගෙනියන්නත් බැරිද. ගනින් ඒක අතට කිව්ව. කැම්පස් සංස්කෘතියෙ පලමු පාඩමේ මුල් වාක්‍ය ඒ විදිහට තමයි මට ඇහුනෙ. මගෙ භය තෙගුන තෙගුන උනා. කොහොම නමුත් බයෙන් ගැහි ගැහී හොස්ටල් එකට ගියා. තාත්තටත් මාව දාල යන්න බයයි වගේ. නමුත් කරන්න දෙයක් නැහැ. මට අඬල කියන්න හිතුන දාල යන්න එපා කියල. තාත්ත පරිස්සමෙන් ඉන්න කියල යන්න ගියා. හොස්ටල් එක ඇතුලෙ හිටිය අලුත් අය විතරයි. පරන අයට ඒ හරියට එන්න තහනම් කරල. ඒ හන්ද හිතේ බයක් නැතිව හිටිය. නමුත් එලියටන යන්න බයයි. මගෙ කාමරේ හිටියෙ අම්බලන්ගොඩ එකෙක්.  ඌ සාමාන්ය පෙල උසස් පෙල දෙකම තුන් වතාවෙන් පාස් වුන එකෙ හන්ද මට වඩා වයසයි. අනෙක කලුම කලුයි. දතුත් ඉස්සරහට පැනල. තාත්ත ගියාට පස්සෙ මම හොස්ටල් එකේ තනිඋනා. නමුත් එලියට යන්න පුදුම බයක් තිබුනෙ. ඒ හන්ද හොස්ටල් එකටම වෙලා දවසම හිටිය. දැන් හොස්ටල් එක නවක ශිෂ්‍යන්ගෙන් පිරිල.  හැමෝම අලුත් යාලුවො ඇතිකරගෙන කතා බහ කර කර ඉන්නව. හැමෝම ඒ ඒ ඉස්කෝල වල දක්ෂම අය හන්ද හමෝම හිතාගෙන ඉන්න තමන් තමයි පොර කියල. එයාලගෙ ප්‍රතිපල වල ලොකු කමයි ඉස්කෝලවල ලොකු කමයි ගැන හැමෝගෙම වර්නනා. ඔය මොන ප්‍රතිපල අරගෙන ආවත් කැම්පස් එකේ දෙවෙනි තුන්වෙනි ලෙක්චර් එක ඉවරවෙනකොට හැමෝගෙම හුලන් බහිනව. ඉන්පස්සෙ බලන්නෙ කොහොම හරි කරල විභාග වලින් ගොඩ යන එක. මෙතනදි තමයි පැහැදිලිවම කන්ඩායම් දෙකකට කොල්ලො කෙල්ලො බෙදෙන්නෙ. බැරි බව තේරුම් ගත්ත අය ඉන්පස්සෙ කරන්නෙ වල දාගෙන පුලුවන් තරම් පිස්සු නටල ඩිග්‍රි එකත් යන්තම් ශේප් එකේ ගොඩදාගෙන යන්න. කැම්පස් එකේ අධ්‍යාපන රටාව අඳුන ගත්ත අය වල බහින කල්ලිවලින් ඈත්වෙලා පන්ති සාමාර්ත බලාගෙන වැඩට බහින එක. කොහොම උනත් අවසන් ප්‍රතිපල වලදි මේ වර්ඝ දෙකම නොගැලෙපෙන බව, ප්‍රායෝගික නොවන බව තේරෙනකොට පෙරහැර ගිහින්. 
නවකයො කීප දෙනෙක් එලියට ගිහින් ඇවිත් තිබුන. උන් ඇවිල්ල කිව්වෙ කැන්ටිම කිට්ටුවදි ජේෂ්ඨ උත්තමයො ටිකකට අහුවෙලා රැග් එක කෑව. නමුත් යකා කියන තරම් කලු නැහැ පොඩියට රැග් වගයක් දුන්න. ඒව මාර ෆන් මචන් කියල. සම්හරුනම් කිවුව ටිකක් සැරට දුන්න කියල. මොනව උනත් මටනම් එලියට යන්න ලොකු භයක් තිබුන. ඒ උනත් නුහුරු නුපුරුදු කැම්පස් එකේ ඇවිදල අවට විසිතුරු බලන්නත් ලොකු ආසාවක් තිබුන. අපේ ඉස්කෝලෙ මගෙම පන්තියෙන් තව කීප දෙනෙක්ම කැම්පස් ආව. නමුත් උන් කොහේ ඉන්නවද මොන හොස්ටල් එකේ ඉන්නවද කියල හොයාගන්න විදිහක් නැහැ. උන් හිටියනම් අඩුම ගානෙ භයවත් ටිකක් අඩුවෙනව. කොහොම හරි හවස් වරුවෙ ටිකක් කලුවට වැටුනහම අර අම්බලන්ගොඩ එකා කිව්ව බලන්නත් එක්ක එලියට යමුද කියල. දෙන්නම යන හන්ද භය වෙන්න දෙයක් නැහැනෙ කියල අපි දෙන්න එලියට ගියා. අපි ටිකක් කම්පස් ඇතුලෙ පාර්වල් දිගේ ඇවිදගෙන ගියා. කවදාවත් කැම්පස් එකක් ඇතුලට ගිහින් නැති අපිට දකි න හැම දෙයක්ම අලුත්. පාරවල් වල මල් වවල, වත්ත පුරාම ලස්ස්නට තන්කොල කපල, විශාල ගොඩනැගිලි. මේ හැම දෙයක්ම ඉස්කෝලෙ පරිසරයට වඩා වෙනස්.  ඉතින් අවට සිරි බල බලා ඇවිදගෙන යනකොට තුන්දෙනෙක් ඉස්සරහට ඇවිත් අපිට හිනාවක් දාල කොහෙද මචන් යන්නෙ කිව්ව. අම්මෝ හරිම සුන්දර තැනක්නෙ. හැමෝම හරිම විනීත විදිහට සුහදව කතා කරනව. රැග් කියන නාමයක් නැහැ. ඉතින් උන් තුන්දෙනා අපෙන් විස්තර ඇහැව්ව. සුහදව කතා කරන නිසා මමත් පවුලෙ විශ්තර ඇත්තම කිව්ව. අම්ම තාත්ත ගුරුවරු බව කිව්ව. උන් දෙන්න කිව්ව මච මේකෙ ඉන්න ජේ වී පී එවුන්ට අහුවෙන්න එපා. උන් තමයි රැග් කරන්නෙ. අපි උඹල ගැන බලාගන්නම් කිව්ව. එහෙම කියල තේ එකක් බොන්න කැන්ටිමට යමු කිව්ව. අපි දෙන්නත් කැමති වෙලා හා කිව්ව. ඉතින් දැන් අපි පස්දෙනා ඇවිදගෙන එනව. ටික දුරක් ඇවිත් උන් කිව්ව මචන් මගෙ නෝට්ස් වගයක් රූම් එකේ අමතක උනා බෝඩිමට ගිහින් අරන් එමු කියල. අපි දෙන්නත් කැමති වෙලා උන්ගෙ බෝඩිමට යන්න ගියා. ටිකක් දුර යනකොට උන්ගෙ වචන වෙනස් වෙන්න ගත්ත. මල්ලි මල්ලි කෑලි හැලෙන්න ගත්ත. මට ටික බය හිතිල පොඩ්ඩක් හෙමිහිට ඇවිදින්න ගත්ත. එතකොට එකෙක් කිව්ව මොකද හුත්තො තොගෙ කකුල් පන නැද්ද කියල.

මම එතකොට දැනගත්ත මේ නම් යන්නෙ මරන මංචකයට තමයි කියල. මට රූපා, රත්නසීලි , වීරසූරිය වගේ අය ගැන ඉස්කෝලෙ යන කාලෙ අහපු දේවල් මතක් උනා. මම දැන් ඉස්සෙක් වගේ මරන බයෙන් ගැහෙනව. කකුල් දෙකත් පන නැහැ වගේ දැනුන. 
ටික වෙලාවකින් අපි උන්ගෙ බෝඩිමට ලනුනා. කාමරේට ගිය ගමන් උන් කාමරේ ලොක් කලා. ඉන්පස්සෙ අපිට කිව්ව තොපේ මහ එවුන් ගුරුවරු උනා කියල මේකෙ ඇවිත් මහ ඔලුවෙන් ඉන්න බැහැ ඇඳන් යට රිංගල මදුරුවො පස් දෙනා ගානෙ අල්ලගෙන වරෙල්ල  කියල. අපි දෙන්න ඇඳන් යටට රිංගුව. ඇඳ යට  එරෙන තරමට දූවිලි කන්දරාවක්. ඒ මදිවට මකුලු දැල්. මොන මදුරුවො ඇල්ලිලක්ද. නහය පුරා දූවිලි. ඒ උනත් අපිට තේරුනා මදුරුවො අල්ලගෙන මිසක් ඇඳ යටින් එනා බැරි බව. ඉතින් ඇඳ යට ගොඩක් වෙලා හිටියත් මදුරුවෙක් අල්ලගන්න බැරි උනා. පස්සෙ  අපි දෙන්න  ඇඳ යටින් අරගෙන කිව්ව උඩ පැනල කටින් පිඹල ලයිට් එක නිවපන් කියල. ඉතින් අපි දෙන්න පැය භාගයක් විතර උඩ පැන පැන ලඉට් එක පිම්බ. පස්සෙ උන් තොපිට ඒකවත් කරන්න බැරිවද හුත්තො කැම්පස් ආවෙ. තොගෙ පයිය හන්ද තමයි මේ ඔක්කොම ප්‍රස්නෙ ඒක කපල දන්න ඌනි කියල. එහෙම කියල පිහියකුත් අරගෙන ඇවිල්ල මාව කාමරේ වෙන්කරල තිබුන තැනකට ගත්ත. මට බය හිතුන මුන් මොනව කරයිද කියල. ඒ කෑල්ලට ගියහම එකෙක් මට  රහසෙන් කිව්ව "අනේ ඒ දෙයනම් කරන්න එපා" කියල හය්යෙන් කෑගහපන් ඉන්පස්සෙ මම මේ පිහියෙන් මේසෙට ගහනකොට ගහන්කොට "බුදු අම්මෝ කියල කෑගහපන් කියල". හරියකට වැඩේ නොකලොත් තොට අද යන්න නම් හම්බවෙන්නෙ නැහැ කියල. මමත් ඉතින් ඒ කියපු විදිහටම කලා. මම බෙරිහන් දෙන අතරෙ අර අම්බලන්ගොඩ එකත් එතනට අරන් ආව. ඌ ඇත්තටම බය වෙල්ල ආවෙම බෙරිහන් දීගෙන. ඌ හිතුවෙම මගෙ එක කැපුව කියල. පස්සෙ මාව දකල මට මොනවත් වෙලා නැති හන්ද  අරූගෙ බෙරිහන් දීම නතර උනා. පස්සෙ උන් අපෙන් ඇහැව්ව තොපි ජේ ආර්ගෙ වප් මගුල දැක්කනෙ. දැන් තොපි දෙන්න වප් මගුල කරල පෙන්වන්න ඌනි කියල. මට කිව්ව මීහරකෙක් වගේ දන ගහන්න කියල. ඉන්පස්සෙ අරූට කිව්ව මගෙ කකුල් දෙක අතරින් අත දාල පාය අල්ලල පයිය පස්සට අදින ගමන් "ජඃ ගොනා ජඃ ගොනා"  කිය කියා කාමරේ වටේට යන්න කියල.  අරූ පයිය හෙමිහිට ඇද්දෙ නමුත් අරුන් සැරකලා හයියෙන් ඇදපන් යකෝ කියල. ඉන්පස්සෙ නම් මගෙ එක අදිනකොට මට හෙනට රිදුන. ටිකක් වෙලා එහෙම ඉඳල උන් කිව්ව දන් තොපි දෙන්න තමයි ගෑනියි මිනිහයි . ඒ හන්ද තොපි හුකල පෙන්වන්න ඕනි කියල. එහෙම කියල මට කිව්ව පස්ස උඩට තියල ඇඳේ නිදාගන්න කියල. ඉන්පස්සෙ අරූට කිව්ව මගෙ පස්සෙන් ඇවිත් හුකන විදිහට මගෙ පුකේ අරින්න කියල. ඉතින් ඌත් ඒ වීදිහට කරන්න ගත්ත. මටනම් එවෙලෙ තිබුනෙ පන බයක්. ඒ උනාට අරූ සිරාවටම හිතලද කොහේද ඌට නැග්ග. ධන් මට දනෙනව උගෙ එක මගෙ හිල ඇතුලට යන්න හදනව. නමුත් අරුන් ටිකට ඒ බවක් පේන්නෙ නැහැ. උන් මූට කිව්ව " අනේ සුදෝ මට එලිවෙනකම් හුකන්න ඕනි" කියල කියනකොට මට " අනේ වස්තුව මගෙ හුත්ත පැලෙයිනෙ" කියන්න කියල. ඇපිත් ඒ විදිහටම කලා. නමුට් අරූනම් ඇත්තටම මගෙ එක ඇතුලට දන්න හැදුව. මට හෙනට රිදුන. පස්සෙ සීනියර්ස්ල ටික සීන් එක දැක්ක. උන්ටත් කර කියා ගන්න දෙයක් නැහැ. පස්සෙ එකෙක් කිව්ව උඹත් මාර යකෙක්නෙ. උඹටනම් පුතෝ කැම්පස් එකේ හොඳ අනාගතයක් තියෙයි කියල. ඌට මාර නෝන්ඩිය. ඒ වගේම මටත් හෙන ලජ්ජයි. අම්බලන්ගොඩ එකාගෙ පයිය හෙනට කලුයි. තොප්පිය මහතයි. ඉස්කෝලෙ හොස්ටල් එකෙන් අවුට් උනාට පස්සෙ පය්යක් දක්කමයි. කොහොම උනත් මටත් පොඩි ආසාවක් ආව. ඒ උනත් ඌ හෙන කැතයි. මට අප්පිරියයි. ටිකක් වෙලා ඉඳල සීනියර්ස්ල ටික ලඟ කඩේකින් ඉඳි ආප්ප පර්සලයක් ගෙනත් අපි දෙන්නට කන්න දුන්න. තේ එකකුත් දුන්න. උන් කිව්ව මින් පස්සෙ උඹලට කවුරුවත් රැග් කරන්නෙ නැහ. කවුරු හරි රැග් කරන්න ආවොත් අපි රැග් කලා කියල කියපල්ල කිව්ව. ඉන්පස්සෙ උන් අපිව හොස්ටල් එකටම ගෙනත් ඇරලුව.